گروه آموزشی هنر آبی

به هنر کمتر شناخته شده است. بهره گیری از تصاویر آرام ، ومتمرکز ساختن کادر در عناصر اصلی برای خلق ترکیبی بی نقص از ویژگی های این نوع از عکاسی است.این سبک از عکاسی با طرح یک چالش با تنطیم یک یا دو عنصر در کادر به بیان یک موضوع و پیام می پردازد.

مینیمال

در تعاریف آمده است که اساس هنر مینیمال خلاصه گرایی در فرم و تاکید بر محتوا ی اثر است و پیش از آنکه به احساسات شخصی و بیان آنها علاقه مند باشد،سعی دارد از قوانین فیزیک و ریاضی و استعاره و نشانه در خلق آثار استفاده کند.

بنابراین می توان عنوان کرد که یک مکتب هنری است، مکتبی که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته‌است.

عکسهای زیر نمونه ای از این سبک می باشند

عکس: آرش آشکر

مینیمالیسم جنبشی در اشکال مختلف هنر، به ویژه در هنرهای تجسمی و موسیقی است، که در آن به افشای ماهیت یا هویت موضوع از طریق از بین بردن تمام اشکال، رنگها، فرمهای غیر ضروری، از ویژگی ها یا مفاهیم این هنر است.

مینیمالیسم آخرین جریان عمده ی مدرنیست ها است و همه ی آنچه بعد از آن آمده است را پست مدرنیسم می دانند.



تاریخچه*
در معماری و کلا در طراحی ها ، مینیمالیسم تحت تاثیر معماران و هنرمندان ژاپنی بود، چرا که این نوع نگرش به طراحی کاملا با نوع دیدگاه سنتی مردم ژاپن جور در می آید

سادگی موضوعات و بیان آنها به فرم خاص مثل اشکال هندسی مشخصه ی این سبک است.و مینیمالیسم را عموما جنبشی در مخالف با اکسپرسیونیسم انتزاعی می دانند، جنبشی که بر هنر دهه 50 حکمفرما بود.
هنر آ،بی،سی هنر خشک و سرد،هنر طرد کننده سازه های اولیه وهنر اصیل از جمله رایج ترین عناوین به کاررفته برای این هنربودند سر انجام به هنر مینیمال بسنده شد.این اصطلاح نخستین بار توسط ریچارد ولیام فیلیسوف هنر انگلیسی در1965 به کار رفت هر چند باید گفت ولیام در مقاله ی خود تحت عنوان هنر مینیمال ضمن ارائه نظریه اش در مورد به حداقل رساندن محتوای هنری آثار بی شمار پنجاه سال گذشته حتی یک هنرمند را به عنوان شاهد مثال نیاورد.
جنبه ی قابل توجه دیگر این است که هیچ یک از هنرمندان هرگز با بر چسب هنرمند مینیمال برای آثار خود موافقت نکردند بنابراین جای شگفتی نیست که حتی امروزه هم تعریف مناسبی از این سبک چه از لحاظ تئوریک و چه از لحاظ زیبایی شنای وجود ندارد..



نمونه زیر ، یک مینیمال برگرفته شده از آثارو بنای معماری

عکاسی مینیمالی

عکاسی مینیمالیستی به هنر کمتر شناخته شده است. بهره گیری از تصاویر آرام ، ومتمرکز ساختن کادر در عناصر اصلی برای خلق ترکیبی بی نقص از ویژگی هی این نوع از عکاسیست.این سبک از عکاسی با طرح یک چالش با تنطیم یک یا دو عنصر در کادر به بیان یک موضوع و پیام می پردزاد.

ویژگی عکاسی مینیمال

1- توجه بیننده را به شدت جلب می‌کند: برای تاکید بر روی یک سوژه یا قسمت کوچکی از عکس، راه‌های مختلفی وجود دارد از جمله کم کردن عمق میدان. اما هیچ کدام مثل از کادر حذف کردن نقاط دیگری که توجه بیننده را از سوژه‌ی اصلی پرت می‌کنند و جواب نمی دهد.

2- این عکس‌ها از نظر تجاری بسیار با ارزشند: اگر اهل فروش عکس‌هایتان هستید بدانید که عکس‌های مینی‌مالیستی خیلی خریدار دارند. یکی از مهم‌ترین دلایلش این است که عکس‌های مینیمال فضای کافی برای افزودن متن تبلیغاتی را دارند..
3- عکاسی مینی مالیستی چالش‌برانگیز است: هر کسی می‌تواند یک دوربین بردارد و برای خودش عکس بگیرد. اما برخورد با یک منظره به نیت گرفتن یک عکس مینی‌مالیستی سخت‌تر است.
باید محل درست را پیدا کنید، نقشه بکشید و درست زمان‌بندی کنید تا سوژه‌ی اصلی ‌تان در جای مناسب قرار بگیرد. این چیزها حتی برای عکاسان باتجربه هم چالش‌برانگیزند.

به عکس های زیر توجه کنید ،عکس هایی که با خلاصه گرایی فرم به وجود آمده اند

نتیجه گیری مطلب:

(( مهمترین ویژگی))

- سادگی و ایجاز.

- تکرار و سریال گونه بودن.

- کاهش شی به اشکال اصلی هندسی، دقیق، خشک وبا کناره های تیز و استفاده از فرمهای واحد.

- استفاده از رنگهای عموماَسرد و صنعتی.

- نفی مفاهیم عمیق فلسفی، سیاسی و اجتماعی .

- نفی هر گونه تاریخ گرایی و تاکید بر ادراک مستقيم، یکباره و کلی، مواجهه بیننده با شی.

از نکات قابل توجه ی این سبک است.


منبع : باشگاه عکاسان جوان